آخرین مهلت ارسال متن، سوم مرداد

با پایان یافتن مهلت ارسال متن‌های نمایشی به سومین جشنواره نمایش کوتاه دنگ، به درخواست کارگردانان و گروه‌های تئاتر این مهلت تا پایان هفته یعنی سوم مردادماه 92 تمدید شد.

غفوری دبیر جشنواره خبر می‌دهد که تا پایان امروز، 31 تیرماه، 8 متن در شاخه‌های مختلف به جشنواره ارسال شده است. اما چند تن از تئاتری‌ها درخواست کردند این مهلت تمدید شود. با توجه به تمدید مهلت یک ماهه قبلی، و همچنین نیاز گروه‌های نمایش به انجام تمرین کافی، تصمیم گرفته شد که این مهلت بیش از پایان هفته تمدید نشود.

جشنواره نمایش کوتاه دنگ گراش در چهار شاخه‌ی نمایش صحنه‌ای، نمایشنامه‌خوانی، نمایش رادیویی و نمایشنامه‌نویسی، شهریور 92 برگزار خواهد شد.

 

نمایش صحنه ای

نکات طلایی برای بازیگرهای مبتدی

در این مطلب که برگرفته از مبانی و اصول بازیگری است ما به شما چندین نکته طلایی می گوییم که در اولین اجرا برای مبتدی ها خیلی مهم هست و می تواند اجرای آن ها را تا چندین برابر زیبا و قوی تر کند. این نکات هم برای بازیگری سینما و هم برای بازیگری تئاتر کاربرد دارد اما برای تئاتر مفید تر است زیرا در سینما چیزی وجود دارد به نام تصویربرداری دوباره و در صورت زیبا بازی نکردن قابلیت اجرای دوباره نقش وجود دارد ، اما در تئاتر فقط در آن زمان شما یک بار در عمرتان می توانید آن نقش را ایفا کنید و دیگر در صورت اجرای بد آن راه برگشتی وجود ندارد. برای همین اجرای هرچه قوی تر و بی عیب تر آن بسیار حائز اهمیت است.

1. نترسید !

اولین چیز حائز اهمیت قطعا روبرو شدن و دست و پنجه نرم کردن با صحنه و ترس اولیه از آن است ! از صحنه نترسید. برای فراموش کردن موضوع و کنار آمدن با آن کافی است فقط روی نقش خود تمرکز کنید و به هیچ چیز دیگری توجه نکنید. فقط نقش خود را به خوبی ایفا کنید و از نوری که روی شما متمرکز است لذت ببرید و کاری کنید که باید بکنید. البته ترس از صحنه قطعا بعد از چندین بار رفتن به روی صحنه از بین می رود و راحت تر با آن کنار می آیید. البته ناگفته نماند که همیشه بخشی از ترس در صحنه در شما باقی خواهد ماند که باعث هوشیاری شما و اجرای بهتر بر روی صحنه می شود.

2. ماشینی نباشید !

شما ربات نیستید ! قرار نیست شما از روی فیلمنامه و نمایشنامه برای بینندگان خود بخوانید. قرار نیست آنها را حفظ کرده و مانند یک ربات و ماشین آن ها را بازگو کنید. چیزی که بازیگران خوب را از بقیه جدا می کند حس و باور کردن اجرا است. شما باید با حس نقش خود را ایفا کنید و نه اینکه مانند یک ربات خشک و ساده ایستاده و دیالوگ ها را بازگو کنید. برای اینکار نقش خود را باور کنید و همانظور که گفتم در زمان اجرا در آن نقش زندگی کنید. بینندگان به راحی و سرعت متوجه حالت ماشینی و بد بودن اجرا شده و از آن لذت نمی برند. هیچوقت تا وقتی که واقعا بازی و نقش خود را درک نکرده اید حتی یک کلمه هم چیزی نگویید. سعی کنید چندین بار فیلمنامه و نمایشنامه را خوانده و نقش را باور و درک کرده و سپس برای اجرای آن به روی صحنه بروید.

3. بازیگری تمام باور و خلاقیت است !

همانطور که در مقدمه گفتم بازیگری یعنی زندگی کردن در یک دنیای مجازی دوم ؛ همش باور است. برای داشتن یک اجرای خوب کافی است که بینندگان شما این را باور کنند که شما همان کسی هستید که در نمایشنامه و فیلمنامه نوشته شده است. برای اینکار کافی است ابتدا خودتان این را باور کنید. برای سفر بیبن دنیای واقعی خود و دنیای نقشی که هستید کار سختی نیست. کافی است که فقط این را باور کنید و کمی خلاقیت داشته باشید تا نقش را به زیباترین شکل ممکن اجرا کنید.

4. یک بازیگر باید یک فیلسوف ورزشکار باشد !

یک بازیگر باید از ذهن و بدنش برای اجرای هر چه بهتر نقشش نهایت استفاده را ببرد. ذهنش باید قابلیت فهم چیز ها را داشته باشد و بدنش باید توانایی به تصویر و اجرا کشیدن آن موضوع را داشته باشد و بتواند با کمک حرکات دست و صورت و بدن نهایت اطلاعات و حس را به بیننده منتقل کند. منظور از فیلسوف بودن خلاق بودن و قوی بودن ذهن شماست که باید موضوع را درک و به خوبی به اجرا بگذارد و منظور از ورزشکار بودن این است که باید با حرکات درست و بجا این ارتباط را با بیننده تکمیل کند. نباید همش خشک و ایستاده باشید و با استفاده از اطلاعات ذهنی پیام و موضوع را به بیننده انتقال دهید و نباید اینور و آنور دویده و فقط به حس بینایی تکیه کنید. حتما باید این توازن را در اجرای خود رعایت کنید.

نمایشنامه خوانی

نمایشنامه خوانی چیست؟

 خواندن دراماتیک و تأثیرگذار یک نمایشنامه مکتوب، قرائت و ترجمان اپیزود یا اپیزودهایی از یک نمایشنامه، خوانش یک طرح نمایشی ،باز خوانی، بازپردازی ویا دکلمه قصه و یا داستانی به صورت دراماتیک به قصد دستیابی به اهداف ویژه ای از قبیل آموزش خواندن در مقاطع تحصیلی پایین و یا مطالعات اجتماعی وآشنایی با قهرمانان تاریخی یا کلیه اهدافی که تئاتر یا پرفورمنس در برمی گیرد را می توان نمایش نامه خوانی نامید.

مشارکت در ایفای نقش از طریق نمایشنامه خوانی

در نمایشنامه خوانی دو یا چند نفر متن یا متون نمایشی را با استفاده از مهارت های صدا و فن بیان و تانسیونهای(حرکات کوچک وریز) بدنی می خوانند تا به مخاطب القا کنند که فضا و مکان و زمان نمایش و شخصیت و شخصیت پردازی و اکسیون نمایشی را تجسم نمایند. و از آنجا که در چنین اجرائی  حرکت کامل به کار نمی آید. بنابراین جلسات تمرین کمتر و آن جلسات معدود نیز محدوداست به تمرین مهارت های بیان واز سوی دیگر چون نمایشنامه خوانان هنگام بازخوانی متن نمایشی نشسته اند و تماشاچی نیز موظف است به تجسم، هیچ صحنه پردازی ، لوازم صحنه، حرکت در صحنه، طراحی لباس و سایر لوازم نیاز نیست، اما چنانچه استفاده از کلاه، عینک، کراوات ویا لوازم کمینه ای که بتواند به مخاطب یا تماشاچی کمک کند تا با یک شخصیت نمایش بیشتر آشنا گردد پس می توان از آنها بهره گرفت.

نویسندگان نمایشنامه های نمایشنامه خوانی نیز با سایر متون نمایشی تفاوتهایی دارند. زیرابرای آفرینش  اینگونه متون به منظور ایجاد تخیل و تجسم در ذهن تماشاچی از تکنیک های دیگر تا حدی متمایز بایستی بهره گیرند. مثلاً برای داستانهای تاریخی تأکید بیشتر بر روی بیان ترجمانی صدا است تا تماشاچی زندگی در گذشته را راحت تداعی کند (مثلا گویش رایج مردم در عصر صفویه، ساسانی یا اعصار دیگر تاریخی).

از سویی نمایشنامه خوان بیشتر از اینکه مستقیماً با نقش مخاطب رو در رو باشد بایستی بیشتر رو در روی تماشاچی و مستقیما با او صحبت کند. بازیگر بر روی صحنه نقش مخاطب را تماشاگر فرض می نماید ولی در نمایشنامه خوانی مخاطب در تخیل احساسی صحنه مشارکت می نماید مگر اینکه در نمایش اهداف دیگری در جهت دریافت عکس العمل متفاوتی از تماشاچی در نظر گرفته شده باشد. گاهی یک داستان بلند تاریخی را می توان برگزید تا بخش های مهم و جالب تر آن را آداپته نموده و بازخوانی دراماتیک نمود تا نوآموز دبستانی یا راهنمایی که با اصل آثار بزرگ آشنا نیست و توان آشنایی با آن را بطور کامل ندارد از این طریق با آن آثار یا برهه تاریخی آشنا گردد و بدینوسیله در تماشاچی نیز القاء شود که آن اثر را بخوانند.

انتخاب و آماده ساختن نمایشنامه خوان

پیش از اینکه نمایشنامه نویس جوان بتواند دست به انتخاب متن وسر انجام اقتباس آن برای نمایشنامه خوانی بزند نکات زیر میتواند به او کمک کند تا با تکنیک های لازم آشنا گردد. در انتخاب نمایشنامه خوان باید نکات زیر رعایت شود:

الف: نمایشنامه خوان بایستی توانایی تحلیل شخصیت نمایشنامه را داشته باشدوابعاد شخصیتی آن را به خوبی بشناسد تا بتواند از عهده جان بخشیدن به آن برآید.

ب: کار دور میز ، خواندن متن و آشنایی با لحن های مختلف بیان( لحن به معنای بیان موضع گوینده نسبت به شنونده مانند لحن آمرانه فرمانده به سرباز، عاشق به معشوق، وغیره) داشته باشد.

ج: نمایش خوان را می توان انتخاب نمود ویا ممکن است خود داوطلب نقش خاصی باشد، پس از انتخاب بایستی خطوط دیالوگ های خود را برجسته نماید وبه او اجازه داد که نقش را در سکوت ابتدا بخواند سپس مراحل خواندن راطی نماید.

د: اگر متن مزبور در یک کلاس درس ویا در  میان گروه اندکی مخاطب خوانده میشود، انعکاس صدا، عکس العمل احساسی و رفلکس های بدنی میتواند از جهت رفتار شناسی و مطالعه اجتماعی مورد ارزیابی قرار گیرد.

ه: از لحاظ فن بیان بایستی نماشنامه خوان دارای رسایی صدا، شمرده گویی،آشنابه طرز تلفظ درست لغات و اصطلاحات رایج و حتی منسوخ، ریتم و ضرب آهنگ گفتاری دراماتیک، و سایر مهارت های بیانی نمایشی باشد.

و: اگر متن شاعرانه است نمایشنامه خوان باید در دکلمه اشعار ماهر باشد.

انتخاب صحنه هایی از رمانهای تاریخی یا زندگینامه ها برای اقتباس یا آداپته

 اگر متن مورد نظر برای نمایشنامه خوانی برای جلب توجه تماشاچی به یک رویداد تاریخی مهم یا یک شخصیت مهم و یا یک دوره خاص تاریخی برگزیده شده باشد گزینش صحنه منظور بسیار مهم است.

گرچه قصه تاریخی که در آن دیالوگ  جریان داستان را بیشتر به پیش می برد تا توصیفات،راحت تر آداپته می شود اما در این خصوص می توان از زندگینامه ها و افسانه ها نیز استفاده نمود.

آن صحنه مورد برای آداپته بایستی قابلیت و جذابیت دراماتیک نیز داشته باشد.

چه متنی جاذبه دراماتیک دارد؟

متنی که کشمکش در آن برجستگی ویژه ای داشته باشد.

کشمکش می تواند لزوماً فیزیکی و عینی نباشد.

هرچه تعداد شخصیت ها کمتر و میزان گفتگوها نیز بیشتر باشد آن صحنه در متن داستان تاریخی آسانتر آداپته دراماتیک می گردد. و اگر سهم گفتار راوی زیادتر باشد درگیری مخاطب (تماشاچی) در تجسم صحنه ها کاهش می یابد. تعداد زیاد شخصیت ها باعث تأخیر و یا عدم تشخیص روابط بینابینی آنها توسط تماشاچی در زمان مناسب گردد.

منبع

نمایش رادیویی

 نمایش رادیو در شکل واقعی خود همان تئاتر است، با این تفاوت که در رادیو بیشتر جنبه شنیداری محور قرار می گیرد، اما در تصویر بیشتر جاذبه های دیداری مورد توجه است، در هر حال نمایشنامه رادیویی مثل تئاتر و سینما و تلویزیون باید اوج و فرود داشته باشد، شخصیت و دیالوگ و همه ویژگی های ارسطویی و غیر ارسطویی را دارا باشد تا در قالب یک نمایش رادیویی به شکل یک تولید شنیداری قرار گیرد. در حقیقت رادیو رسانه ای همه گیر و فراگیر است و با توجه به انبوه نمایشی که دارد، قاعدتا نمی توان ادعا کرد همیشه نمایشنامه هایش بسیار ناب و دراماتیک و اصولی است. گاهی ممکن است قصه گویی نمایش رادیویی اولویت پیدا کند و گاهی شخصیت پردازی و حتی دیالوگ بر کار چیره شود. تماشاگر هنرمندان نمایش را روی صحنه می‌بیند، اما پشت میکروفن. به عبارت دیگر رادیوتئاتر نه نمایش رادیویی صرف است و نه نمایش صحنه‌ای صرف. بلکه تلفیقی از این دو است. بنابراین می‌توان گفت که هر دوی آنهاست و هیچکدام آنها هم نیست. برای همین است که اهالی تئاتر و هنرمندان رادیو از ابن مدیون نوظهور به عنوان رسانه‌ای جدید نام می‌برند.

در فضاسازی نمایش رادیویی افکت تاثیر بسیار  دارد. مثلا افکتور به وسیله  مگس‌کش پلاستیکی صدای شلاق را می‌سازد. او در استودیو کاغذ مچاله می‌کند. اما شنونده احساس می‌کند در دل صحرا یا کوهستان آتشی فروزان شده است یا این‌که نوارهای ریل را زیر پا لگد می‌کند اما مخاطب در ذهن خود گردش بانویی را در چمنزار به نظاره می‌نشیند. در اجرای صحنه‌ای نمایش رادیویی مخاطب حین شنیدن و دیدن نمایش افکتور را نیز کنار هنرمندان می‌بیند و از حربه‌های او آگاه می‌شود. برای همین است که برخی‌ها معتقدند دیدن نمایش رادیویی از نزدیک در تصویرسازی ذهنی مخاطب خلل ایجاد می‌کند.   

در رادیو بازیگر باید به گونه‌ای انتخاب گردد که نزدیک‌ترین صدا را به شخصیت نمایشی داستان داشته باشد چرا که تنها عنصر تخیلِ مخاطب در رادیو صداست، حال آن‌که در تئاتر، بازیگر تلاش می‌کند از لحاظ ظاهر هم به نقش نزدیک شود. در تئاتر بعد از این که کار برای اجرا آماده می‌شود؛ کارگردان در طول اجرا به عنوان یک ناظر حضور دارد، در حالی که در رادیو تا اتمام اجرا و ضبط نمایش، کارگردان به کار خود یعنی هدایت بازیگر و دیگر موارد (همچون یک رهبر ارکستر) می‌پردازد.

نمونه هایی از نمایش رادیویی برای دانلود:

رادیو فیلم

گنجینه ی صوتی

نمایشنامه چیست؟

سوالی که اگر پاسخی برایش یافت شود ،مسئله ی اصلی نمایشنامه نویسی حل خواهد شد.

ما باید به چه نوشته ای نمایشنامه بگوییم؟ 

ابتدا باید اعتراف کرد که رکن اصلی یک نمایش ،بازیگر است.بازیگر در هر شرایط و زمان و مکانی می تواند نمایش برپا کند.این نمایش حتی می تواند بر پایه ی بداهه باشد (مثال بارز آن نمایشهای ایرانی از قبیل تخت حوضی و میدانی است)با این وصف نمایشنامه  وقتی می تواند خودی نشان دهد که عرصه ای مناسب برای بازی و جلب تماشاچی و ارائه ی ایده ایجاد کند .و دارای مختصات ویژه ای باشد :

1- اصالت داشته باشد .بدین معنی که نو باشد .حتی المقدور پیش از این یا نوشته نشده باشد ،یا از زاویه ای نو به موضوع نگاه شده باشد .

2- از تکنیک مناسب برخوردار باشد .حکایت ظرف و مظروف .بعضی متنهای نمایشی دارای بار موضوعی بالا و ایده ای وسیع می باشند اما در ساختاری ضعیف و تکنیکی نا مناسب نوشته می شوند .

3- نویسنده به موضوع احاطه ی کامل داشته باشد .مطلع بودن از علوم انسانی و سایر علوم مرتبط با آنچه در نمایشنامه نوشته شده است ، به واقع نمایی آن کمک بسیاری می کند .

4- نمایشنامه دارای زیر ساخت واقع نمایی باشد .این موضوع با واقع گرایی متفاوت است .واقع نمایی یعنی اتفاق افتادنی .مهم نیست در چه سبکی می نویسیم ،اما مهم آن است که جوری وقایع بیان شود که برای بیننده یا خواننده موجه باشد و قابل باور .که این مسئله به ساختار برمی گردد.

5- فاکتورهای جذب مخاطب را دارا باشد .این یکی از مهمترین موارد در نمایشنامه نویسی است که اغلب از آن به عنوان موردی پیش پا افتاده یاد می کنند .در حالی که به نظر نگارنده یک مورد اساسی و مهم می باشد .مواردی مثل طنز ،تعلیق ،شخصیتهای بکر و جذاب و...نباید فراموش شود. زیرا ما باید ابتدا تماشاگر را روی صندلی بنشانیم ،بعد برایش از موضوعات مهیب حرف بزنیم.

آموزش نمایشنامه نویسی

تمدید مهلت ارسال متن

به اطلاع علاقه مندان می رساند، با اعلام دبیرخانه جشنواره نمایش های کوتاه گراش، مهلت ارسال متن ها تا 30 تیر 92 تمدید گردید.


با توجه به این که در دوره های پیشین این جشنواره تنها شاهد نمایش های صحنه ای بودیم، لذا بخش های ضافه شده در این دوره همچون نمایش نامه خوانی، نمایش رادیویی و نمایشنامه نویسی فرصت مناسبی برای علاقه مندان به تئاتر و کار در زمینه های نویسندگی یا گویندگی فرآهم آورده است. همچنین گروه‌های فعال تئاتر شهر و گروه‌های دانش‌آموزی نیز فضای مناسبی برای ارائه تخصصی کارهایشان خواهند داشت.

یادآوردی می شود که داوری آثار تا 15 مرداد ماه انجام خواهد گرفت و جشنواره در هفته ی اول شهریور ماه برگزار می گردد.

پوستر سومین جشنواره نمایش‌های کوتاه گراش

دریافت فراخوان جشنواره

فراخوان سومین جشنواره نمایش کوتاه گراش را که حاوی فرم شرکت در جشنواره، جوایز و مقررات است، از لینک های زیر دریافت کنید.

می توانید همین فراخوان را در برگ آ4 پرینت کنید و پس از پر کردن فرم شرکت، آن را به دبیرخانه، یا به آدرس الکترونیکی [e-mail] بفرستید.

فراخوان جشنواره صفحه 1
حجم: 278 کیلوبایت

فراخوان جشنواره صفحه 2
حجم: 171 کیلوبایت

اطلاعیه برگزاری جشنواره

سومین جشنواره نمایش‌های کوتاه گراش

شهریور 92

 

در بخش‌های:

نمایش صحنه‌ای

نمایشنامه‌خوانی

نمایش رادیویی

نمایشنامه‌نویسی

 

مهلت ارسال متن: پایان خرداد 92

 

دبیرخانه: خیابان امام، روبه‌روی بانک صادرات، طبقه زیرین ساختمان جابری، موسسه فرهنگی هفت برکه

تلفاکس: 07822229970

اطلاعات بیشتر و دریافت فراخوان:

GerashTF.blog.ir

 

برگزارکنندگان: اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لارستان، خانه فرهنگ گراش، موسسه فرهنگی هفت برکه